‘
அஞ்சு நிமிஷம்தான் டைம்... ரொம்ப தொந்தரவு பண்ணக் கூடாது...’ என்று சொல்லித்தான் உள்ளே அனுமதித்தார்கள். நான் அஞ்சு நிமிஷத்தை அரைமணிநேரமாக நீட்டிக் கொள்ளும் சூட்சுமம் தெரிந்தவன். என் தொழிலின் பாலபாடம் அது. சரியென்று தலையாட்டிவிட்டு உள்ளே நுழைந்தேன். ஒரு கிரவுண்ட் நீள அகலத்தில் பெரிய ஹால்... நடுநாயகமாக இருபுறமும் வளைந்து ஏறிய படிக்கட்டில் விரிக்கப்பட்டிருந்த சிவப்பு கம்பளமே பிரமிப்பை உண்டாக்கியது. படிகளின் அடியில் பெரிய பியானோ கவனத்தை ஈர்த்தது. இதை எங்கேயோ பார்த்திருக்கிறேனே என்று தோன்றியது. பியானோவை ஒட்டி இருந்த அறைக்குள் எட்டிப் பார்த்தேன்.
இந்த ரத்தினக் கம்பளமோ பியானோவெல்லாம் ஒன்றுமேயில்லை என்பது போல உட்கார்ந்திருந்தார் அந்த உயர்ந்த மனிதர்
. தகுதியால் மட்டுமல்ல உருவத்தாலும் உயர்ந்த மனிதர்தான். யெஸ்... என்றபடி திரும்பியபடி அவர் என் கண்களை நேராகப் பார்க்க அந்த கரண்ட் எனக்குள்ளும் இறங்கியது போல இருந்தது.
பேச்சை எப்படித் தொடங்குவது என்று தெரியாமல் பையில் இருந்து விசிட்டிங் கார்டை எடுத்து நீட்டினேன்
. நிதானமாக அதில் உள்ள தகவல்களை வாசித்துவிட்டு, ‘யங் ஜர்னலிஸ்ட்... வெரிகுட்... ஐ லைக் பீப்பிள் லைக் யூ...’ என்று தோளில் தட்டினார்.
நான் மெதுவாக உதட்டை ஈரம் செய்து கொண்டு
, ‘வணக்கம் அமிதாப்ஜி... எனக்கும் உங்களைப் போன்ற ஸ்டார்களைப் பிடிக்கும்...’ என்றேன் உடைந்த ஆங்கிலத்தில்!
ஆனந்த விகடனைப் பற்றி அவருக்கு தெரிந்திருந்தது
. ‘எஸ்.எஸ்.வாசனின் நிறுவனம்தானே என்றவர், ‘இப்ப என்ன... உங்களுக்கு என் பேட்டி வேண்டுமா..?’ என்றபடி கைதட்டினார். கொள்ளைகூட்ட தலைவனின் கைதட்டலுக்கு எட்டிப் பார்க்கும் அடியாள் போல டை கட்டிய ஆசாமி ஒருவர் எட்டிப் பார்த்தார். ‘எஸ் பாஸ்’ என்று மட்டும்தான் சொல்லவில்லை. அமிதாப் எதற்கு அழைப்பார் என்று தெரிந்தவர் போல ஒரு ஃபைலை அமிதாப் கையில் கொடுத்தார்.
அதை என்னிடம் கொடுத்த அமிதாப்
, ‘இதில் என் பேட்டிகள், என்னைப் பற்றிய கட்டுரைகள், நான் நடித்த படங்கள் பற்றிய தகவல்கள், நான் வாங்கிய விருதுகள் என்று எல்லா தகவல்களும் இருக்கின்றன. நீங்கள் கேள்வி கேட்டது போலவும் நான் பதில் சொன்னது போலவும் எழுதிக் கொள்ளுங்கள். ஹிந்திவாலாக்கள் மாதிரி நீங்களும் எழுதுவீர்கள்தானே..!’ என்று சிரித்துக் கொண்டே சொன்னார்.
ஃபைலை வாங்கிக் கொண்டு வெளியே வரும்போதுதான் தோன்றியது
... அந்த பிரம்மாண்ட ஹால் உழைப்பாளி படத்தில் இடம் பிடித்திருந்த செட்..!
அமிதாப்பை சந்தித்த அந்த இடத்தை
...
‘அம்பது ஜூனியர் ஆர்ட்டிஸ்டுகளுக்கு போலீஸ் யூனிபார்ம் குடுங்க... முப்பது நாப்பது பேர் வெள்ளை வேட்டி சட்டை, வேட்டி குடுங்க... கொஞ்சபேர் பப்ளிக் மாதிரி இருக்கட்டும்... ரெயின் ஷாட்டுக்கு முன்னால் ஸ்டாக் ஷாட் கொஞ்சம் எடுத்துக்குவோம்...’ பல இன்ஸ்ட்ரக்ஷன்களைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார் அந்த புதுமுக இயக்குனர் முருகதாஸ். எல்லாம் ரெடியான பிறகு சாரைக் கூப்பிடலாம் என்று சொல்லியிருந்ததால் சார் மேக்கப் ரூமில் இருந்தார்.
அந்த சார் அழைப்பின்பேரில்தான் நான் சென்றிருந்தேன்
. அந்த படத்துக்குப் பிறகுதான் அவருக்கு தல என்ற பெயர் வந்தது. சொல்லுங்க ஜி... என்ன நடக்குது நாடுல என்றெல்லாம் பேசிக் கொண்டிருந்த அஜீத் ஷாட் ரெடியானதும் ஷூட்டிங் போய்விட்டார்.
நான் ஜூவியில் தொடராக எழுதிய நான் ரமேஷ் நாயகன் ரமேஷ் அந்தப் படத்தில் சின்னதாக ஒரு வேடம் கட்டியிருந்தார்
. அதற்கு முன் அஜீத் நடித்த அமர்க்களம் படத்தில் நண்பர் இயக்குனர் சரண் மூலம் அறிமுகமாகியிருந்தார் நான் ரமேஷ். அப்போது கிடைத்த அறிமுகத்தின் பேரில் அஜீத் தனது அடுத்த படத்திலும் வாய்ப்பு கொடுத்திருந்தார்.
தீபாவளிக்கு மிக நெருக்கமான அந்த நாளில் நான் ரமேஷை குடும்பத்துடன் வரவைத்து மொத்த குடும்பத்துக்கும் உடைகள்
, பலகாரம், பட்டாசு எல்லாம் கொடுத்ததோடு பணமும் கொடுத்தார் அஜீத். நான் ரமேஷ் சிறையில் இருந்து மீண்ட பிறகு வந்த இரண்டாவது தீபாவளி. அமர்க்களமாக அமைந்ததில் அவருக்கு சந்தோஷம். அவர் குடும்பத்துக்கும் மகிழ்ச்சி!
கலவரத்தில் அடித்து நொறுக்கப்பட்ட போலீஸ் ஸ்டேஷனில் வைத்து அந்தக் குடும்பமே கண்ணில் ஆனந்த கண்ணீரோடு நின்றது இன்னமும் மனக்கண்ணில் இருக்கிறது
.
அஜீத் அன்போடு பரிசு கொடுத்த அந்த இடத்தை
...
அசைவமெல்லாம் அந்தப் பக்கம் போங்க
... சைவமெல்லாம் இந்தப்பக்கம் போங்க... என்று ஆளாளுக்கு வழிகாட்டிக் கொண்டிருக்க, அசைவத்துக்குப் போகும் வழியில் ‘ஒதுங்க’ இடம் எங்கே என்று உடன்பிறப்புகள் தவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். திமுகவின் பொதுக்குழு கூட்டம். பத்திரிகையாளர்களுக்கு அனுமதி இல்லை என்பதால் திருநெல்வேலி மாவட்ட திமுக அடையாள அட்டையோடு நானும் கும்பலில் அங்கும் இங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்தேன்.
எலேய்
... தீர்மானம் எப்ப வாசிப்பாங்க... பஸ்ஸை சீக்கிரம் எடுத்தா ராத்திரி மேல்மருவத்தூர்ல சாமி கும்பிட்டுப் போயிறலாம்... என்று ஒரு பகுத்தறிவு பகலவன் சொல்லிக் கொண்டிருக்க, அதுவும் சரிதான்... ஆனா, கோயிலுக்கு போணும்னா மேற்படி ஒண்ணும் செய்யமுடியாதே... ஒ|ண்னு செய்வோமா... கையிலே வெச்சுகிட்டு ராத்திரி பார்த்துக்கிடுவோமா... என்று பெரிதாக பிளான் பண்ணிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
அந்தக் கூட்டத்தில் டி
.ஆர். மீது ஏதோ நடவடிக்கை பாயும் என்ற எதிர்பார்ப்பு இருந்ததால் வேவு பார்க்கவும் செய்தி சேகரிக்கவும் அந்த மண்டபத்தில் இங்கும் அங்கும் அலைய வேண்டியிருந்தது. ஆனால், அந்தக் கூட்டத்தில் டி.ஆர். என்றும் என் தலைவன் கலைஞர்தான் என்று அழுத்தம் திருத்தமாகச் சொல்லி பிரச்னையை முடித்து வைத்தார். அந்தக் கூட்டம் முடிந்து அவருடைய ஆதரவாளர்கள் அவரை நெருக்க, அவர்கள் மத்தியில் அவர் மிதந்தபடி சென்ற காட்சி எந்தத் தலைவனுக்குமே சந்தோஷம் தரக்கூடியது.
அப்படி வாசல் வரை அவரை அலேக்காகத் தூக்கிக் கொண்டு போன விஜய மஹால் கார் பார்க்கிங் இடத்தை
...
நாசர் சாருடன் அமர்ந்து விவாதம் செய்த இடத்தை
...
தொட்டுத் தொட்டு பேசும் சுல்தானா என்று ராஜு சுந்தரம் காதல் ஒழுக சிம்ரனுடன்
(அப்போது இருவருக்குள்ளும் காதல் ஓடிக் கொண்டிருந்தது)ஆடிப்பாடிய இடத்தை...
பாரதி படத்தில் பாரதிக்கு டப்பிங் பேசிய ராஜீவை சந்தித்துப் பேசிய இடத்தை
...
இப்படி இன்னும் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்
... என் நினைவுகளில் பதிந்து கிடக்கும் இந்த இடங்களை போர்ம் விஜயா மால் என்ற ஆசியாவின் மிகப் பெரிய வணிக வளாகம் என்று சொல்லப்படும் வளாகத்தில் தேடி அலைந்தேன்... கிடைக்கவில்லை!
நரைச்ச தலைக்கு டை அடிங்கன்னா கேக்கறீங்களா என்றாள் என் மனைவி
! சரிதான்!
